Vorig jaar rond deze tijd moest hij een inenting voor kattenziekte, wat een ramp was dat! De dierenarts kon hem niet alleen aan en haalde zijn assistente erbij om Jaap vast te houden. Dit wilde niet lukken dus toen heb ik hem uiteindelijk maar vastgehouden. Van mij kan hij gelukkig aardig wat hebben.
Van de week was het weer zover, zijn jaarlijkse bezoek aan de dierenarts voor de inenting. Toen ik daar binnen kwam zag ik dat ze de boel helemaal verbouwd/veranderd hadden. Dit schepte hoop. Misschien zou Jaap nu geen nare herinnering krijgen en zou het dit keer beter gaan. Nou nee hoor! Dat kon ik mooi op mn buik schrijven. In eerste instantie was hij nog redelijk kalm. De dierenarts pakte hem in zn nekvel en ik zei dat ik dat wel even over zou nemen, dan kon zij hem de spuit geven. Zodra Jaap doorhad wat de bedoeling was begon hij enorm te blazen en mij te krabben om los te komen! Weg Jaap.. probeer em dan maar weer es te pakken! Goed om een lang verhaal kort te maken; we hebben em uiteindelijk 3x opnieuw moeten vangen en op tafel moeten krijgen. Bij 3e poging kwam er eindelijk een assistente bij en hebben we een handdoek over hem heengegooid zodat hij ons niet kon zien. Met zn 3en moesten we hem vasthouden en zo kon de dierenarts eindelijk zn inenting geven!!!
En ze wilde hem eigenlijk ook nog even onderzoeken........
Resultaat, een opgefokte kat en mijn arm helemaal onder de krabben!
Eenmaal thuis was het weer oke.
